Dipte Hissi

En çok hayal etmek yoruyor beni. Hele bir de umut ettiğim konularda hayal kurmak daha da yoruyor. Şu anda umut bile edemediğim şeyler acıtıyor canımı. En son doğru düzgün ne zaman hayal kurduğumu bile hatırlayamıyorum.

Boşta kaldıkça yemek yiyorum, ya da ne bulursam onu yiyorum diyeyim. Aklımdan saçma saçma şeyler yapma düşünceleri geçiyor bazen. Çoğu zaman sustursam da bazen önünü alamıyorum isteklerimin. Yine de kendi yerimde sayıyorum.

Kendi kendime ediyorum her ne ediyorsam. Bunun farkında olmam kısmen iyi bir şey gibi gözükse de daha çok acıtıyor canımı. Hiçbir şeye cesaret edemiyorum Blog. Ne içimden geliyor ne de başka bir şey. Eski sevgili ile başlayan iyimser cümleler de kuramıyorum. Kötü de konuşamıyorum. Kendi halimdeyim yani. 

Bir hevesle demlenip en sevilen kupaya konulup daha sonra unutulduğu için soğuyan bir yudum çay gibi hissediyorum kendimi. Beni en iyi anlatan cümle oldu sanırım kurduklarım arasında.

Askerlik yapmaya dönmek istiyorum bazen biliyor musun? Şaka yapmıyorum. Kimin aklına gelirdi, değil mi? Orası bazen boğsa da daha farklıydı şu anki halimden Blog. Nefes alabiliyordum en azından.

Yalnızım Blog. Kalbim buz gibi. En son bütün sıcaklığını biriyle yolladım geçmişe. Yolladığım kişi zaten arkasına bile bakmadı giderken. Sesimi çıkarmadım. Zaten acıtıyordu kalbim. Şimdi hep bir boşluk doldurma telaşında bünyem.

Nasıl sinirliyim, nasıl öfkeliyim bütün hayatıma girip çıkanlara! Ama n'apıyorum, yine bütün suçu kendime yüklüyorum. Tek suçlu benim. Bu halde olmamın tek suçlusu benim. O yüzden de sesimi çıkartamıyorum.

Tam bir taş kalpliye dönüşmek üzereyim. Bunu istiyorum aslında Blog. Bütün dengemi bozan duygusal dünyama koca bir atom bombası atıp yok etmek istiyorum.Varsın birileri benim sevgimi görmemiş olsunlar bu dünyada.

Kendimi çok yalnız hissediyorum. Ve bunun tek sorumlusu ben olamam...