Yakın zamanda gereksiz bir yakınlaşmaya girdim yine uzunca bir süredir ihtiyaç duymadığım duygu için. Aslında benim yapımdaki bir insanın hep ihtiyaç duyduğu bir duygu; ama ben öyle bir alıştırmışım ki kendimi, yalnızlık kelimesini adeta baştan tanımlamışım kendi içimde.
Küçük hesapların insanı olmak deyince belki çoğu kişiye ekonomik anlamda tabiri caizse cimri olan kişiler geliyor; ama ben bunun duygusal ve fiziksel etkileriyle yüzleştim. "Küçük" bir hesapla boğuştum "sevgi" kelimesinden önce. Tabi şimdi mecburen üstü kapalı anlatıyorum; zaten okuyanım yok da, maksat yeşillik(!) olsun, ben anlatınca rahatlıyorum, öyle düşünelim Blog. Demem o ki sevgiymiş, sevmekmiş, sevilmekmiş... benden cidden geçti o işler. Sevgi diye diye kaç bedende çürüttü insanlar duygularını Blog. Bir ben beceremedim zaten, sorun da orada...
Bugünle yeni bir sayfa açtım. Mecburen ve daha istikrarlı olarak açmış olduğum bir sayfa diyelim. Kaç haftadır başlayıp başlayıp ertesi güne bitirdiğim diyete döndüm. Hatta spor programımı da belirledim. Bunları anlatıyorum ki yine birileri okusun nazarlarını değdirsin, kendi içlerinde çemkirsin ya da "aman nasılsa yine başa döner" desin ve benim hakkıma girsin diye. Bak nasıl küçük hesapların insanı oldum bir anda, gördün mü Blog? Tabi ki amacım o değil. Yoksa 11 yıldır şurada seninle paylaştıklarım beni küçük bir şeytana çevirirdi bu kafada olsaydım.
Kullandığım ilaçları bırakmaya karar verdim bir de. Tabi kafama göre değil de, 2 hafta sonraki kontrolümde. Sonra gelsin daha duygusal Arif. Hallelujah! Şaka bir yana, vücuduma daha fazla zarar vermek istemiyorum. Bir tanesi adeta bel çevremde Simit Sarayı'nın şubesini açtı mübarek. Ben değil, doktor diyor öyle bir etkisinin olduğunu; ben sadece abartılı bir dille anlatıyorum.
Bugün bazı hedeflerimi uygulamaya koydum özetle Blog. Çünkü insanların bakışları, boş sözleri... böyle usul usul bana zarar veriyordu. Kulaklarımı bir yere kadar tıkayabiliyorum. Zaten aşırı üstü bir pozitif ya da egoist yapıya sahip olmalı ki insan anca başkalarının dediklerine yüzde yüz kulak tıkasın. O da ne yazık ki "henüz" ben de yok. Şimdiyse biraz kuru üzüm alıp Caché isminde bir Fransız filmi izlemeye gidiyorum.