Bir Melodi, Bir Söz...

"Seni sevdiğimi anladığım günden beri

Sesler değişti, renkler değişti

Yüzümdeki çizgiler başkalaştı

Geçmişim değişti, oyunlaştı

Yeşilin ortasında gelincik gibi

İnceleşti, yabancılaştı

Siste bağıran vapur düdükleri gibi

Geliyor muyuz, gidecek miyiz

Yoksa...

Çığlık çığlığa

Çığlık çığlığa

Seni sevdiğimi anladığım günden beri

Hiçlik değişti, yokluk değişti

Karşılıksızlık dengeleşti

Günler değişti, sana dönüştü

Nasıl gördüğün düşü yeniden istersen

Nasıl bir yılgınlıktır sabah zilleri

Zamanı gelince nasıl terk eder kuşlar

Kaçıyor muyuz, kalacak mıyız

Yoksa...

Çığlık çığlığa

Çığlık çığlığa

Seni sevdiğimi anladığım günden beri

Yüzler değişti, dostlar değişti

Yorgun sokaklar bile karşı çıktılar

Adresler değişti, evler değişti

Seni sevdiğimi anladığım günden beri

Gökyüzü değişti, geceler değişti

Çocuklar bile bana çiçek diye baktılar

Yaşıyor muyuz, unutacak mıyız

Yoksa...

Çığlık çığlığa

Çığlık çığlığa..."

Mum Alevi ile Oynayan Kedinin Öyküsü

Bir mum yanıyordu bir evin bir odasında
O evde bir de kedi vardı. 
Geceler indiğinde kendi havasında 
Mum yanar, kedi de oynardı. 

Mumun yandığı gecelerden birinde 
Kedi oyunlarına daldı. 
Oyun arayan gözlerinde 
Mumun alevi yandı, 
Baktı, 
Mumun titrek alevinde 
Oyuna çağıran bir hava vardı. 

Oyunlarını büyüten kedi büyüdü 
Kendi türünde çocukçasına, 
Döndü dolaştı, yavaş yavaş yürüdü 
Geldi mumun yanına, oyuncakçasına. 
Bir baktı, bir daha, bir daha baktı 
Mumun alevinin dalgalanmasına 
Uzandı bir el attı. 
Bıyıklarını yaktırmadan anlamayacaktı... 
İlk kez gördüğü mumun yakmasına 
İnanmayacaktı. 

Kedi, oyunlarında büyüyordu, 
Mum, üşüyordu yanmalarında. 
Zaman ikili yürüyordu 
Aralarında. 
Bir ayrışım görünüyordu 
Birinin yanmalarında 
Öbürünün oynamalarında. 

Kedi oyunlarında büyüyordu, 
Yitirerek gitgide oyunlarını. 
Mum küçülüyordu yanmalarında, 
Yitirerek gitgide yakmalarını. 

Oynarken büyüyen kedi yanacak, 
Aydınlatırken küçülen mum yakacaktı. 
Küçülen yaka-yaka aydınlatacak, 
Büyüyen yana yana anlayacaktı. 

Bir mum yanmasından 
Ve bir kedi oyunundan 
Kaldı sonunda 
Bir gecenin tam ortasında 
Bir evin bir odasında 
Göz-göze susan 
İki insan. 

Mum yandı bitti, 
Kedi büyüdü gitti. 
Oyunlar karıştı gecelerde 
Suskun uykusuzluklara. 

O iki insandan, sonunda 
Birinin anılarında kedi, 
Birinin dalmalarında mum 
Kaldı gitti. 

Nerede bir mum yansa şimdi, 
Nerede oynasa bir kedi, 
Birbirine yansıyor, karışıyor gölgeleri... 
Bugün dün gibi oluyor, 
Dün bugün gibi. 
Mum ellerimi tırmalıyor, 
Belleğimi yakıyor kedinin elleri...

Şiir,  Özdemir Asaf'a aittir.