Ölüm etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster
Ölüm etiketine sahip kayıtlar gösteriliyor. Tüm kayıtları göster

11 Ocak 2019 Cuma

Birimiz Eksildi...

Salı gecesi dayımı kaybettik Blog. Birçok rahatsızlığı vardı; ama hani böyle bir anda kalp yetmezliğinden ölümle sonuçlandıracak şekilde değildi, kimse beklemiyordu yani. Ne olduğunu bile anlamadan geçen 1-2 gün içinde oldu her şey ve toprağa verdik. Uğurladık... Bana göre bu hayattan kurtulmuş oldu; ama geride bıraktığı başta annesine, eşine, iki genç henüz daha evlenmemiş olan oğullarına ve bizlere farklı boyutlarda hüzünler bırakarak ayrılmış oldu.

Başkaları için dayım ne ifade ederdi bilmiyorum; ama bana dayımdan bahsedilince hep küçüklüğüm aklıma gelmiştir. Bana birçok şeyin ilkini verdiği için, anne tarafımın büyüğü olduğu için hem farklı bir sevgi hem de saygı duymuşumdur. İlk bisikletimi o almıştır Blog. Hala aklımda, ilk kez büyük bir otelin havuzuna o götürmüştür, yüzmeyi bile bilmeyen beni... Hayatla ilgili her karşılaşmamızda verdiği tavsiyeler, bazen beni gördüğünde verdiği bazen annemlerle gönderdiği cep harçlıkları... Eğitime önem verirdi kendisi çok. Ben pek bilmesem de büyüklerim der, çevresindekilere hep yardımı dokunmuştur diye. Allah günahlarını affetsin, ailesine sabırlar versin.

Dayımın vefatı bana iki farklı şeyi de yaşattı Blog. Son zamanlarda tuhaf bir şekilde düşünürdüm: "Ben hiç birinin cenaze namazını kılmadım, acaba kimin namazını kılacağım ilk?" diye. Dayımın cenazesi olacakmış demek ki. İki dedemin ve babaannemin kayıplarını yaşadım; ama dayımın vefatı, ailemizde gördüğüm ve herkesi bir anda aramızdan ayrılışıyla şaşırtan ilk ölüm oldu. Dayım da dedemle aynı yerde toprağa verildi, Eyüp Sultan Mezarlığı'nda.

Haberi alışımdan bir an'a kadar hiç ağlamadım. Dedim herhalde ya çok duygusuz oldum ya antidepresan yüzünden ya da şaşkınlıktan... Ne zaman ki yengem bana karşılaştığımızda "Arif dayını kaybettik" deyip de ağlamaya başlayınca, o zaman ben de ağlamaya başladım. Cenaze evi hala dolu. Annem, teyzelerim, zar zor yaşayan anneannem de dahil herkes gözü yaşlı yas tutuyorlar.

Aklımda yığınla şey var dönüp duran. Neye sarılmalıyım bilmiyorum bile. Birini kaybetmek, beyaz bir beze sarılıp toprağa gömülmek... Allah veriyor sabrını da; ama ben anlayamıyorum işte.