Bir süredir İstanbul'dayım. 4-5 gündür de gezmekteyim diyebilirim. Bu günler içinde buluşmam gereken yığınla kişiden sadece bir kısmıyla buluşabildim. Bugün hariç önceki 4 gün boyunca sabah çıkıp akşam eve girmem, otobüsle 2 saat yol gitmem, gördüğüm kişiler ve yaşadığım dolu dolu zamanlar, bana epey fazla duygu yoğunluğu yaşattı. O yüzden artık çıkasım gelmiyor. Ben gibi evcimen birinin bu kadar kısa süre içinde çok fazla "action" yaşamış oluşu fazlaca zorlamakta maddi-manevi beni... Daha buluşmayı düşündüğüm arkadaşlarım var; ama zaman-mekan-güç üçleminde gidip geldiğimden ötürü ve başka konulardaki yoğunluğumdan ötürü bilemiyorum ne kadar etkili olabilir hislerim bir adım öteye gitmeye...
22 gün gibi bir süre kaldı diyetimin hesapladığım süresinin bitmesine; ama bir süredir gayet normal ve "fazla" beslendiğimden ötürü korkulara giriyorum. Sanırım haftaya okuluma döner dönmez yapacaklarım arasındaki ilk sıralara yerleşecek spor işi.
Okul demişken, feci halde eski düzenimi özledim. Kendi bilgisayarımı özledim. Okul arkadaşlarımı özledim. Özledim tanımına uyacak çoğu şeyi özledim.
Özlemek demişken, bazı şeyleri gerçekten çok özledim; ama özlemekle beklemek, kaderle kısmet, bir de hayal etmekle yaşamak arasındaki ince çizgiye tav olmakla meşgulüm uzunca bir süredir. Boşver'leri kalbime mesken tutmuşum aslında. O kadar hassaslaştım ki son aylarda, beklentilerimin yüksekliği ya da hayallerimin çıtanın altına düşüşü, benim çok rahat hareket etmeme neden oluyor. Öyle ki geleni geri çevirmeyecek haldeyim; adeta tüm sevgimi verecek haldeyim. Ne kadar frenlesem de başaramayacağım gibi geliyor. İçimdeki iyi niyete güvenip karşıma çıkan iyi insanları aramaya başlıyor gözüm de.
Zaman çok kıymetli benim için. Geçmişim çok kıymetli aslında. Ve ben geleceğimi, geçmişimden iyi bir şekilde söz etmek için, daha değerli kılarak yaşamaya çalışıyorum. Daha anlamlı, daha masum, daha doğal...
Aslında zaman diye bir şey yok, biliyorsun, değil mi? :)
YanıtlaSilZaman yok, kader var mi diyorsun yoksa? :) Ya da soyle de cevaplayabilirim: Henuz zamani yok eden bir boyutta yasayamiyorum ne yazik ki :/
YanıtlaSil