Nargileye Gelir miydi?

Bugün yine kendim içtim nargilemi Blog. Yalnız takılmayı yıllar önce bırakmıştım birileri sayesinde ya da yüzünden... bilmiyorum. Şimdi yine yalnızım, "bunu yalnız yapmam herhalde" dediğim şeyleri daha sık yapar oldum Blog. İnsanların beni gittiğim mekanlarda kolayca tanıyacağı şeyleri yapar oldum. Keyif mi alıyorum yoksa yalnızlığımı mı dolduruyorum, bilmiyorum; ama yalnız yapıyorum.

Çıkmayacaktım dışarı. Erkenden duş almış, kahvaltımı yapmış, odama çekilmiştim evde tek başıma, biraz da sessizliği dinlerim belki diye. Bu sefer de ufak da olsa bir deprem beni yalnız bırakmadı. "Kalk, giyin ve çık evden Arif!" dedi resmen. Zaten her yerim korkudan titrerken öyle duramazdım galiba evde.

Şimdi de yalnızım. Hem fiziksel, hem duygusal, hem de ruhsal olarak... Aklıma "acaba yine deprem olur mu? Belki bu sefer hazır evde tek başımayken ölür gider miyim?" şeklinde korkular var. Ablama da geçmedim. İçtim nargilemi, döndüm evime. Ve seninleyim. Çok da derinlere inmek istemiyorum, öyle her şeyi unutan, boş veren, yumuşayan bir Arif'den ve bu Arif'in kullanılmış hissinden nefret eden bir haldeyim. Bir şarkıyla ayrılayacağım.