Sayfami ziyaret edenler - Diger mevzular

         Bugunlerdeki ruh halime deginmeden soyle bir sey var dikkatimi ceken: Blog sayfamda "Nerelerden gelmissiniz!" diye bir bolum var ve ben orada insanlarin sayfama nasil ve nereden ulastigini gorebiliyorum. Haliyle bazen oyle insanlar ulasiyor ki sayfama, cok ilginc. Biri arama sayfasinda "bence insan dengeli olmalı" diye aratip benim sayfama ulasmis. Kimsin sen? Aklini mi kaybettin? Boyle bir aramayi nasil bir insan yapar? Ve ulastigi sayfa, yani blogum, nasil yardimci olabilir sana? Boyle diyorum; cunku internetteki "insan nasil dengeli olur" sorusunun en son yaniti benim blogumda bulunmaktadir sanirim. Ben basta dengesizim ki yazilarim, benden birer yansima, daha dengesizdir. Yuzumde soyle bir gulumseme birakti bu durum. Tesekkur ediyorum sayfami bu sekilde ziyaret edenlere! Yine gelin, ozletmeyin kendinizi...

           Su siralar kafam feci derecede karisik. Bu son gezimle birlikte, hayalimi gerceklestirmenin verdigi mutlulugu yasiyorum bir yandan, diger yandan derslerim, bir yandan da kalbimle beynimi cozmeye calisiyorum. Birak gitsin hepsini dedim zamaninda, gordum sonuclarini... Simdi ayagimi yere basmanin zamani diye dusunuyorum. Insanlara eskisinden daha az guveniyorum. Fazla konusmuyorum. Yalniz gezmeyi, tek basima kahvemi alip, parka gidip oturmayi, resim cekmeyi, muzik dinlemeyi, insanlari incelemeyi ve benzeri bir cok seyi yapmayi cok seviyorum su siralar. Hani kafami rahatlatmaya calisiyorum kendimce. Daha once denemedigim seyler bunlar, en azindan hepsini ayni anda denememistim. Iyi hissediyorum yapinca...

Sistemden nefret ediyorum. Turkiye'deki sistemden ayrica nefret ediyorum ki Avrupa ve Amerika felan hava kalir yaninda. Dunyadan nefret ediyorum aslinda ben. Cok geldi bana 2 yilda insanlar. Yasamaktan bezdirdi, ikiyuzlu, yalanci, sorumsuz, seviyesiz, salak sacma davranislari... Bos insanlarla dolu cevrem. Ne yazik ki ben cekiyorum galiba hepsini kendime. Cok mu cabuk deger veriyorum herkese nedir? Univesiteye gelmeden once derdim ki universitede degisir durum; ama yok! Zaten siyrilmaya calistigim insanlar universiteleri dolduruyor. Mantikli insan gruplari kuramadim zamaninda, cekingenligim yuzunden. Simdi ise cezasini cekiyorum bir nebze bu durumumun, sanki isteyerek yapmisim gibi... En azindan benim universitemde oyle fazla mevcut grup yok, etraftaki degisimleri farkedebilen. Sadece kurulu duzeni kendi iclerinde yorumlayan kimseler ya da yorumlamayi israrla reddeden kimseler mevcut... Okudugum universite ve sehirden kopali cok oldu ki geriye donme niyetim de yok.

Tek istedigim artik huzur. Bir damla olur, kovayla basimdan asagi olur... hic farketmez. Nasil geldigi de onemli degil. Gelsin; ama hic gitmesin. Lutfen.

Dipnot: Resimlerimi yuklemek icin bir resim blogu olusturmaya karar verdim. Mevcut yogunlugumdan siyrilinca bu is uzerine yogunlasacagim.

Sevgiler.
Arif.