25 Ağustos 2010 Çarşamba

Aşk, çoktan öldü aslında!

"Seni seviyorum" demekle, "seni" sevemezsiniz. Kolay degildir "seni" sevmek. Sevgi, karsidan karsiya gecmeye calisan yasli birine yardim etmek icin kendinizi hirpalayip; daha sonra da elde ettiginiz huzurun, yuzunuzdeki gulumsemesidir. Sevgi, "seni" icin gozyasi dokebilmektir; cunku gozyasi masumdur, temizdir, saftir. Sevgi de oyledir. Oyle olmalidir...

Sevgi iki dudak arasinda degildir. Sevgiyi bu sekilde anlayamaz kimse. Buldugunu sananlar, sahte olanini bulabilmislerdir ancak. Ve mahkumdur o kisiler omur boyu kandirilmaya, kendilerince ve baskalari tarafindan...

"Sana asigim" demekle, "sana" asik da olamazsiniz. Ask sevgi gibi degildir ki! Daha ustundur, daha baglayici bir adi vardir. Baska bir seydir "ask".. Tarifi mumkun degildir gercekten. Sahip olmasi da zor degildir oyle adi kadar... Zor olan kismi gerektirdiklerini yerine getirmektir. Ask, cok sey ister, "sen"den... "sen" yanlis bir sevgiyle basladiysa ask yolunda yurumeye, ne yazik ki ancak sevgide kalir "sen"in nefes alislari. Sen, "sen"i bir gul kadar basit goruyorsan, ne sen "seni" sevebilirsin; ne de o "sana" asik olur... Gul, guzel kokar, ozeldir; ama ask senin guzel kokmani saglar. Seni ozel yapar. Aradaki farki anlamamistir insanlar bugune kadar hic.

Insanlar... Onlardir her guzel duygunun katili! En buyuk suclusu onlardir. Onlar sevgiyi "seni seviyorum" kelimelerinde bitirir; aski "sana asigim" cumlesiyle yasadiklari gibi... Onlardir askin en nefret ettigi duyguyu cok iyi yasayan: bencildirler. Askin yanindan gecmemesi gereken seydir her bir sozu: yalan soylerler. Paylasmak nedir bilmez bile onlar, sevginin ne demek oldugunu bilemeyecek kadar kordurler: fedakarliklarini kaybetmislerdir...

Adem ile Havva'dir aski ve sevgiyi yasayan ilk ve son insanlar. Onlar insandan ustundur. Hatalari olmustur; ama degildir ki onlarin hatalari baskalarinin ilk hatasi... Onlar ilkleri yasamis en sansli insanlardir. Insan sifatini sonuna kadar hakeden 'ilk' insanlardir onlar... Onlardir safligi, masumlugu ve temizligi iclerinde barindiran...

O yuzden sevgi, huzura sahip oldugunuzda, yuzunuzdeki gulumsemedir artik sadece. Yani en masum seydir sahip olabileceginiz... Aşk... o coktan ölmüştür...

2 yorum:

  1. Öncelikle yazın çok güzel olmuş.Hani -güya- çok iyi bir yazar yazsaydı ve bir gazetedeki köşesinde yayımlasaydı çok dikkat çekerdi. :)

    Aşk ölmemiştir ya niye ölsün? Saklanmıştır bir yere. Eski Türk filmi misali, sen onu öldü zannederken yıllar sonra çıkar gelir belki. :D
    Ama aşkın içini boşlattılar o ayrı. ancak aşk kişiseldir herkes kendi yaşar bu duyguyu.O yüzden çok da önemli değil.
    Derler ki aşk,aşık onu kimseye söylemediği sürece aşktır.Ve aşkta kavuşma yoktur.Kavuşunca aşk biter.Bir de şu gerçek vardır ki istediğin bir şeyi elde edince o istediğin zamanların ateşi yok olur.Bu iki kural birleşince..Birleşmesin bence. :)

    YanıtlaSil
  2. ben şahidim öldüğüne. evet öldü, namazını kıldık kaldırdık koyduk toprağın altına. şu saatten sonra kimse ama kimse bulamaz gerçeğini =)

    YanıtlaSil